Wat een feestelijke
week! De hele week al het gevoel dat er iets leuks is. O ja, AV Archeus loopt
op de nieuwe baan. ’t Is nog niet helemaal klaar allemaal, maar er kan getraind
worden. De kantine draait….Zelf heb ik afgelopen zaterdag voor het eerst gelopen
op de nieuwe baan. Ik deed mee met de beginnersgroep, die trainde daar al voor
de tweede keer. Even proberen, die nieuwe baan. Het gaat, maar ik loop al snel
achteraan. Best een eind, zo’n 400 meter rondje. Hoewel de ondergrond goed
voelt, kost het ook nu nog wat moeite om mijn benen op te blijven tillen. Bijna
25 jaar hardlopen en dan achteraan in een beginnersgroep. Tot mijn grote verrassing
kan ik melden dat het best mee valt. Ik heb het toch maar mooi gehaald, die
baan. Wel hoop ik dat ik niet ga zorgen voor slijtage aan de baan met mijn
gesleep. Dat zou toch wat zijn, baan met loopgoot. Maar ach, dat zal meevallen
denk ik. Mijn schoenen die gaan er wel redelijk snel aan altijd, dat is dan
maar zo.
Gelukkig zit ik al
weer een tijdje enigszins in de lift. Na een aantal mindere weken gaat het nu
steeds een klein beetje beter. Afgelopen zondag heb ik zelfs mijn kleine rondje
gelopen zonder te wandelen. Mijn duurlooptempo ligt ongeveer gelijk aan het
tempo van menig wandelaar, maar het is niet anders. Ook de XCO-groep van
maandag ziet dat het weer wat beter gaat.
Gisteren was ik op
de fiets naar het werk. Steeds het gevoel dat ik de wind tegen heb. Zowel op de
heen- als op de terugweg. Dan klopt er ergens iets niet, denk ik. Misschien
zachte banden of een remblokje dat vastzit? Kan ook zijn dat het in de benen
zelf zit. Nou ja eerst maar eens fietscontrole en banden oppompen. Verder had
ik ook de hele dag enorm last van mijn nek, mijn schouder. Ik zit er bijna over
te denken om toch weer te beginnen met de medicijnen tegen zenuwpijn, om beter
te slapen en voor de stemming. Maar ja, voor het slapen en voor de stemming heb
ik ze niet zo nodig. Slapen gaat over het algemeen goed en verder ben ik ook
meestal best een blij meisje. Dus nog maar even niet. De bijwerkingen zijn
ook niet misselijk. Op eigen kracht is toch het mooist. Anders wordt het
helemaal zo’n wazig geheel. Dan weet je echt niet meer wat waar van komt. Dan heb ik liever
pijn als ik iets heb gedaan.
Vandaag met ons
woensdaggroepje voor het eerst getraind op de nieuwe baan. Het gaat best. Pijn
lijkt minder te zijn. En ik loop, ik loop, nog steeds. Het zorgt voor goeie
zin, beter voor de stemming dan die pilletjes denk ik. Misschien moet dat ook
mijn nieuwe streven maar zijn. Niet bijblijven met het lopen, maar blij blijven
door het lopen.