zondag 13 april 2014

Superloterij Archeus, maximale inspanning

Dat was me het weekendje wel! Zaterdagochtend ben ik weer eens naar sportschool Wenters geweest voor een uurtje body-balance. Daar kom ik tegenwoordig best vaak. Nog net niet iedere dag, maar scheelt niet veel. Nou ja, leuk dus. De body-balance kost me onveranderd behoorlijk moeite, maar het lijkt me wel goed om te doen. Na afloop praatte ik nog even na in de kleedkamer met iemand. Ze complimenteerde me toch. “Echt knap hoe je dat allemaal doet. Jij hebt toch MS?” Dus gezien dat gegeven en dat is nu eenmaal zo, gaat het goed. Snel omkleden, thuis net tijd voor een kopje koffie en dan gaan we naar Atletiekvereniging AVA70. Daar wordt een pupillenwedstrijd gehouden,  Athletic Champs. Voor het eerst werd er zo’n grote wedstrijd georganiseerd op hun vernieuwde accommodatie. AVA70 beschikt sinds kort over een echte 300 meter atletiekbaan. Het ziet er allemaal super uit. Het is de bedoeling dat er in het najaar ook in Winterswijk een nieuwe atletiekaccommodatie komt te liggen. Dus waren we daar ook aanwezig om loten te verkopen voor de Superloterij. Deze Superloterij wordt georganiseerd om het laatste stuk financiering voor onze nieuwe accommodatie rond te krijgen. We doen ons best….
Vanochtend heb ik weer gelopen. ’t Is zondag, dus altijd een rondje. In mijn eentje dit keer, maar ik loop het vierkilometerrondje, weer aan één stuk. Erg langzaam, dat wel. Maar ach, wat maakt het uit. Onderweg zag ik nog een ree. Scheelt misschien wel dat ik niet zo hard loop, ze bleef even staan kijken!

Alsof dat nog niet genoeg is op één dag, ga ik daarna nog even sporten in de sportschool. Ik doe mijn vaste rondje in de fitnesszaal. Voelt goed. Dan is het weer tijd om me in te zetten voor de Superloterij. We staan bij de Nina-run. Super georganiseerde prestatieloop georganiseerd door de Stichting Nina. Deze stichting heeft als doel om de prognose van kinderen met de diagnose hersenstamtumor te verbeteren. Er is een geweldige deelname en het verloopt allemaal goed. Tijdens dit evenement staat ook atletiekvereniging Archeus achter een kraampje, om daar te proberen de loten voor de Superloterij te verkopen. De lotenverkoop komt nog wat aarzelend op gang. De prijs van een lot is 50 euro. Best een flink bedrag, maar het gaat dan ook zes trekkingen mee en er zijn geweldige prijzen te winnen. De te winnen gloednieuwe Fiat Panda staat te pronken bij onze kraam. Je zal hem maar winnen, 50 euro voor een auto is toch niet veel. Dus…..
’t Is koud trouwens. Onze loten waaien soms bijna weg. Maar we houden vol, maximale inspanning.

In het najaar moet de nieuwe baan er liggen, dat is toch wel helemaal fantastisch. Het zou nog leuker zijn, voor mij dan, als ik er zelf ook nog lange tijd kan trainen. In het najaar heb ik al negen jaar MS. Negen jaar geleden had ik trouwens helemaal niet durven dromen over lopen op een atletiekbaan na al die tijd. Ik had eerder visioenen over een scootmobiel en een rolstoel. Ken je dat reclamefilmpje nog van de MS-vereniging van die vader die danst met z’n dochter? Later zie je dat hij haar tilt en dat haar benen doelloos meegesleept worden. Nou, dat dus. Dat valt dan al weer reuze mee voor mij. Tot nu toe dan!

Wil de Superloterij doorgaan, dan moeten er voor 18 mei minimaal 1200 loten verkocht worden. Best veel! Er is een Facebook pagina: Superloterij Atletiekbaan Winterswijk met foto’s van de superprijzen. Op de site http://www.av-archeus.nl/  staat ook alle informatie over de superloterij en vindt u ook een barometer met de stand van de verkochte loten. Zou leuk zijn als de stand gestaag stijgt.

Voor vandaag maximale inspanning geleverd, of zal ik nog een rondje….

Neuh, vandaag is het mooi geweest.

woensdag 2 april 2014

Zomertijd

Vorige week was ik bij mijn MS-verpleegkundige. “Je ziet er goed uit, mag ik dat zeggen?”, zei ze,  “ik zou bijna zeggen behoorlijk afgetraind.” Kijk dat soort dingen mogen gezegd worden. Daar word ik blij van. Afgetraind…. het goede woord. Het zou me haast trots maken. Maar ik weet dat trots niet op zijn plaats is. Daarvoor heeft het leven met MS me genoeg nederigheid geleerd. Niets, maar dan ook niets hebben we te zeggen over onze gezondheid. Ja, je kan een beetje je best doen. Of heel erg je best. Gezond eten, in beweging voor zover dat gaat. Maar alleen je best doen helpt niet iedereen genoeg. Maar het gaat dus goed. Wel. Zonder mitsen en maren. Of zonder ‘naar omstandigheden’.

Heerlijk dat het weer zomertijd is. Ik krijg zoveel meer energie van dat uurtje langer licht. Nu is het natuurlijk ook prachtig weer de laatste tijd, dat maakt het helemaal goed. Wat beweging betreft sla ik misschien haast een beetje door. Lopen, sportschool, fietsen het kan haast niet genoeg zijn. Maar zolang het gaat, gaat het en geniet ik ervan. Ik ben bijna weer geneigd om een hele opsomming te maken van al mijn sportmomenten de hele week door. Alsof ik het nodig heb om zelf nog eens te zien dat het wel heel veel is.

Vanochtend weer training met de groep. Met het inlopen stop ik al wat eerder. Anders heb ik mijn kruit al verschoten, voordat we zelfs maar echt beginnen met de training. De loopscholing en de oefeningen kan ik wel gewoon mee doen. Bankje vasthouden en vervolgens zijdelings met twee benen eroverheen springen sla ik veiligheidshalve maar over. Mijn 80-jarige trainingsgenoot waagt zich hier wel aan en redt dit wonderwel! Vervolgens pas ik het programma van de training wat aan. De afstanden die ik loop zijn wat korter dan de meesten lopen. Dan doen we een tabata.  Acht keer 10 seconden wandelen, 20 seconden op snelheid. Dit gaat me heel goed af. De afwisseling van rust en inspanning werkt goed voor mij. Daarna doen we nog wat heuveltjes. Mijn tempo is constant. Niet al te snel dus. Waar anderen een langere afstand pakken, blijf ik mijn kleine rondje lopen.

Mijn schoenen zien er niet uit overigens. Zelfs van het nieuwste paar zijn de zolen van de voorkant helemaal afgesleten. Tegenwoordig is het niet alleen mijn linkerschoen, maar blijft ook de rechter niet vrij van slijtage. Toch maar weer een stukje zool onder laten plakken dan. Ach ja de benen zijn soms wat zwaar, maar verder is het licht. Meer dan dat uurtje van de zomertijd!