Het is bijna een jaar geleden dat
mijn boek, Doorlopen, hardlopen met MS bij uitgeverij Boekscout uitkwam. Af en
toe wordt er nog eentje verkocht. Bestellen kan nog steeds overigens: http://boekscout.nl/shop/ViewProduct.aspx?bookId=3156
Voor dit jaar zijn de royalties nog niet
gehaald, maar wat maakt het uit. Gelukkig loop ik zelf nog wat harder dan de
verkoop. Vergeleken met vorig jaar gaat het denk ik weer ietsje beter met het
hardlopen. En het kan altijd slechter natuurlijk, je kunt er ook bij gaan
liggen en dat is nog steeds niet gebeurd.
Vanochtend weer training op de baan.
Het is niet koud, maar het regent. En niet zo’n beetje. Maar we rennen en we
rennen en we lachen. Het is leuk, we zijn verdeeld in twee groepen en doen een
wedstrijdje. Welke groep heeft de opdracht het eerste uitgevoerd…. kinderlijk
plezier. In de deuropening van de oude school staat een groepje leerlingen
verveeld toe te kijken. Ze hopen op hun hardst dat de geplande sportdag niet
doorgaat. En het regende maar en het regende maar en wij renden ons
trainingsuurtje vol. Het stelletje halve zolen, zullen de leerlingen wel
denken. Over halve zolen gesproken, ik moet ook met mijn nieuwste paar
hardloopschoenen weer naar de schoenmaker. Kan die er weer een stukje zool
onder plakken, weer slijtage aan de voorvoet. Benieuwd of hij ook dit keer een
bijpassend kleurtje heeft. Waar je je als hardlopende MS-er al niet druk over
moet maken. Ja, ik heb een zwaar, zwaar leven…..
In het najaar gaan we met de
groep een weekendje weg om op Schiermonnikoog aan de Monnikenloop mee te doen.
Ik weet niet of ik echt mee ga doen, maar ik ga in ieder geval mee én ik heb me
opgegeven voor de wedstrijd. Een vijf kilometer lukt wel, maar niet aan één stuk. Tijd is
helemaal om te huilen. Maar goed, het is nog geen oktober. De laatste weken
train ik veel. Het gaat niet altijd even soepel, maar soms wel redelijk. Verder
ben ik regelmatig in de sportschool te vinden. Kracht, oefeningen, stretchen,
balans. Het woord acceptatie is nog een vaag begrip, om van berusting helemaal
maar niet te spreken. Voorlopig voeren we strijd. En dat voelt goed.