woensdag 29 mei 2013

Ups and downs

Zondag
’t Is niet wat vandaag. Het lopen vanochtend ging waardeloos. Al lang geleden dat het echt zo slecht ging. Dat is dan wel weer een goed teken. Maar daar heb ik nu geen zin in. Ik heb geen zin in een verhaal met relativerende blik en een vrolijke twist aan het eind. Ik ben down, depri. Mijn meiden zijn vandaag naar de Marikenloop. De heenweg zitten ze urenlang vast in een stilstaande trein. Uiteindelijk zijn ze net op het nippertje op tijd voor de start. Allebei niet super in vorm, want weinig kunnen trainen. Maar evengoed voor beiden een redelijke tijd. Voor het eerst sinds een jaar of vijf dat ik zelf niet meedoe. Ik had gehoopt dat ik vandaag in ieder geval lekker zou trainen, zodat ik nog zou kunnen denken aan een deelname volgend jaar. Nou als ik zo loop als vandaag hoef ik daar echt nooit meer aan te denken. Verder is de lucht grijs en regent het af en toe. En ik treur. Een loodzwaar gevoel en alle somberste scenario’s die MS met zich mee kan brengen komen voorbij. Ach zelfs dat niet eens, zoals het vandaag was is al genoeg om mij hevig uit mijn evenwicht te brengen. Af en toe voelt het zo ontzettend beroerd. Misschien moet ik dat soms ook gewoon even voelen. Het beklemmende, niets anders dan, het is wat het is. Afwachten hoe het verder gaat. Gewoon alleen maar voelen, het niet gieten in mooie woorden en een leuk verhaal met optimistisch einde. Laten overspoelen door emotie, verdriet en wachten tot het weer over gaat. Morgen zal het beter zijn…. of niet natuurlijk.

Maandag
En dan schijnt de zon. Dat scheelt al een stuk. Ik ga naar de sportschool vandaag. Eerst een uurtje door de fitnesszaal. Mijn vaste rondje met oefeningen. Als het goed is heb ik dan nog een half uurtje voordat mijn trainingsles XCO walking begint. Want ja, ze heeft weer wat nieuws. Het uurtje in mijn eentje trainen gaat goed. Het is weliswaar wat saai, maar ach als je zo je vaste rondje hebt langs de verschillende apparaten is dat best te doen. Dan hou ik nog even tijd over voor een kopje koffie. Ook niet verkeerd. Ondertussen verzamelen zich al wat medewalkers. We krijgen allemaal twee met grit gevulde buisjes die je in je hand moet houden terwijl je loopt. En dan gaan we naar buiten. Het is de bedoeling dat je tijdens het lopen je armen dusdanig beweegt dat het grit in de buisjes van boven naar onder beweegt. Hierdoor worden de armspieren en daar heb je hem weer, je core, getraind. Onderweg doen we oefeningen met de XCO. Hoe dan ook, het is lekker buiten en je kunt op je eigen niveau meedoen. Dus leuk….blij!

Woensdag
Het is internationale MS-dag vandaag. Op deze dag vragen MS-organisaties wereldwijd aandacht voor de chronische ziekte multiple sclerose. Niet dat ik er verder wat van gemerkt heb overigens, maar het zal vast goed zijn. En ik ga trainen bij mijn woensdaggroep. Dit weekend is er binnen de vereniging heel hard gewerkt aan het onderhoud van de baan. Omdat die er weer zo mooi bijligt moet ook de woensdaggroep dat even uitproberen natuurlijk. Het gaat wonderlijk goed vandaag. De intervaltrainingen gaan me de laatste tijd veel beter af. Raar is dat toch. Zondag nog in zak en as, vandaag helemaal happy omdat ik lekker mee kan doen met de groep.
Ook vandaag weer een grijze dag, met af en toe regen. Maar het voelt toch anders.