Storm

Stormachtig begin van de week. Nou ja, hier in de regio is het een stukje minder dan in het westen, maar toch. Het waait, flink. Lekker. Op maandagochtend heb ik tegenwoordig een vol sportschoolprogramma bij Sportschool Wenters. Ik begin om negen uur met een rondje fitness, om tien uur heb ik even koffiepauze. Dan ga ik om half elf met een groepje naar buiten om een uurtje XCO-walking te doen. De weersvoorspellingen waren nogal dreigend, dus ik was benieuwd of het laatste uurtje wel door zou gaan. Uiteindelijk lijkt het allemaal nog al mee te vallen. Niet koud, bijna geen regen en wel een flinke wind. Dus we gaan gewoon. Ergens is het ook wel lekker. Alle muizenissen waaien uit mijn hoofd. Moeizame training gisteren, niet aan denken. Slepend been, hoezo? Spierpijn? Echt niet!

Er flink tegenaan, dat is wat we doen. XCO-walking is een vast uurtje in mijn week geworden. Erg leuk om te doen. Je mag wandelen terwijl je de XCO’s meeneemt in de beweging, maar ook een stukje dribbelen of hardlopen. Met versnellingen. Tussendoor oefeningen met de XCO’s. Je kunt de training dus net zo zwaar maken als je zelf wilt. Voor mij ideaal, goede dag flinke training, als het wat minder gaat, doe ik het rustig aan.

Voor de hardlooptraining van Archeus op woensdag geldt eigenlijk hetzelfde. Het is nogal een gemêleerd gezelschap. Binnen de groep zijn er heel snelle lopers, met een topconditie, maar ook lopers die iets minder fanatiek trainen of op een andere manier iets minder snel kunnen zijn. Maakt allemaal niet uit, iedereen doet op zijn of haar niveau mee.

Superweertje tijdens de training. Wel fris, maar strakblauwe lucht. Steekt af tegen de schitterende herfstkleuren. Ik zou bijna zeggen dat ik de herfst geweldig vind. Als het alle dagen op deze manier herfst zou zijn, misschien vind ik het dan wel een klein beetje leuk.

Het loopt goed vandaag. Ik kan het hele programma meedoen. De loopscholing in het begin gaat soms wat ongecontroleerd, maar verder niets te klagen.

Er wordt nog druk nagepraat over de Monnikenloop. Een flinke afvaardiging van de woensdaggroep heeft hieraan meegedaan. Er is een heel weekend voor uitgetrokken. Ze hebben gebivakkeerd in Metslawier bij B&B Binneninn Buitenuit. Goede wedstrijd en het was een geslaagd weekend voor iedereen. Eigenlijk zou ik ook meedoen aan de Monnikenloop, maar dat was toch niet wat geworden. Vijf kilometerwedstrijd, dacht het niet. Niet overdrijven! Ook het supporteren ging niet door, ik kon helaas niet mee. Andere keer maar weer.

Verder woedt er nu na deze optimistiche dag weer een ware storm aan goede voornemens en ideeën voor oefeningen, stretching, training, leefstijl en weloverwogen voeding, extra vitamines en supplementen. Maar eens even zien wat daar van overblijft als de wind weer gaat liggen. En of het zin heeft….

 

Omdenken

Gisteren was het acht jaar geleden dat ik de diagnose MS kreeg. We waren net terug van een weekendje Praag. Steile lange roltrap bij het metrostation, ik had het gevoel dat ik van de roltrap af zou storten als ik naar beneden keek. Dus draaide ik me maar om, dan ging het. Verder een geweldig weekend gehad, Praag is een mooie stad,  EK-wedstrijd Tsjechië/ Nederland gezien. Wel snel moe met wandelen en de dreiging van de MRI-uitslag hing al in de lucht.

Witte vlekken te zien in hersenen en ruggemerg, ook de ruggeprik naderhand wees  onverbiddelijk op MS. Eigenlijk hadden we die avond een voorstelling van Dolf Jansen. Sorry Dolf, daar hadden we even geen zin in. Hij loopt al net zo snel dan dat hij praat, dus dat was op dat moment even te veel van het goede.

In het begin dacht ik dat het misschien niet de moeite zou zijn om nog nieuwe hardloopschoenen te kopen. Inmiddels ben ik al weer heel wat paren verder. Ze slijten snel tegenwoordig. Dat ligt niet aan het aantal kilometers dat ik erop loop, jammer genoeg. Maar ik loop nog en ik heb al wéér nieuwe schoenen.

Mensen die iets ergs meemaken zeggen wel eens dat het ze ook wel veel goeds heeft gebracht. Dat vind ik bij mij niet. Ik heb geen nieuwe inzichten, ben geen beter mens geworden of wat dan ook. Het gaat zoals het gaat. Soms wat beter en soms wat slechter, soms optimistisch en soms dramatisch.

Vrijdag heb ik op de vuilnisbelt getraind. Ik was er op de fiets naar toe. Vroeger liep ik, maar als ik dat nu doe krijg ik, als ik daar ben mijn benen al niet meer opgetild. Nadat ik mijn fiets had gestald heb ik eerst een verkennend rondje om de bult gedaan. Aan één stuk. Daarna tien keer het lange langzame stuk omhoog. Met het venijnige klimmetje op het eind. Het regende en het ging steeds harder regenen. Na elke beklimming heb ik wat oefeningen gedaan. Mooi, daar stond ik dan. In de stromende regen en ik keek uit over de weilanden. De lucht was grijs, in de verte zag ik wat koeien. Van de struik met rode bessen vielen regendruppels naar beneden. Iedere keer wat moeizamer, op het laatst bijna wankelend boven. Tien keer had ik me voorgenomen, tien keer deed ik het. Naderhand blij als je eindelijk je doorweekte bebloede sokken uit hebt en dat akelig stukje nagel dat zo venijnig in je andere teen prikte hebt afgeknipt. Blij als de warme stralen van de douche je koude handen weer prikkelend tot leven brengen. O, de ware vreugde van het lopen.

Vandaag weer getraind. Weer moeizaam, bah niks aan. Maar we houden goede moed. Bij de koffie thuis hadden we het over de invloed die hypnose zou kunnen hebben op het hardlopen. Of je dan sneller zou kunnen lopen, of beter. Ik hou daarvan, om daarover te fantaseren. Tegelijkertijd las ik een verhaal over iemand die zich alleen maar dingen van vroeger herinnerde. Sinds een operatie kwamen daar geen nieuwe herinneringen meer bij. O, hoe wonderlijk werkt het brein.

Ergens in mijn brein bevinden zich dus wat beschadigingen waardoor signalen niet altijd even goed meer doorkomen. Wat storing in de bedrading. Gelukkig beperkt zich dat tot nu toe in het niet altijd meer evengoed optillen van mijn benen tijdens het hardlopen. Soms wat instabiel, beetje onhandig. Zou mooi zijn als je dat kon omdenken, dat de prikkel via een ander lijntje gaat. Zenuwbanen genoeg zou je zeggen, maar dat lukt nog niet zo goed.