Solidariteit

Zit ik te lezen in Nieuwslijn, het lifestyle magazine van het Nationaal MS-fonds, flikker ik er mijn halve kopje koffie overheen. Jan wil gelijk al helpen om het op te ruimen, maar geïrriteerd schiet ik zelf overeind voor de keukenrol. Zelf doen, als een eigenwijze peuter. Dan vraag ik me ondertussen af hoeveel nieuwslijnen er niet onder de omgestoten kopjes koffie zullen zitten. Dat vind ik dan weer grappig. Is het niet misschien, noem het galgenhumor. Onhandig, was ik misschien altijd al wel trouwens. Terwijl ik verder lees, schade valt mee, laat Jan een hele stapel glazen schaaltjes kapot vallen op het aanrecht. Kijk, dat noem ik nou solidair zijn. En nee, ik help niet met opruimen.

Mijn trainingsrondje moest ik vanochtend alleen doen. Afgelopen woensdag had ik vrij veel last van mijn benen, dus ik heb er niet zoveel vertrouwen in vandaag. Daar had ik gelijk in, het gaat niet gemakkelijk. Wel loop ik dit keer zonder wandelpauzes, dus dat is weer een meevaller. Maar het tempo is laag, heel laag. Zware benen. Ik bedenk of het nog wel leuk is, nog wel te doen. Moet ik het nog wel blijven doen? Ja dus, zolang er nog wat te kiezen valt, is er niks te kiezen. Gewoon gaan. Het beroerde van MS is dat je alles wat lastiger wordt, moet blijven doen. Als je dat niet doet ben je het kwijt. Wanneer je alles wat lastig gaat vermijdt wordt het er net zo goed niet leuker van. En ja, ik word nog steeds blij van lopen. Na de training meestal blijer dan daarvoor. In de verte zie ik twee hardloopsters uit een zandpad komen. Eerst denk ik nog dat het wel meevalt hoe snel ze uitlopen. Maar al snel verdwijnen ze als stipjes in de verte. En ik, ik zwoegde voort. Het brengt me niet eens meer van mijn stuk, verschil moet er zijn. Zo ben ik op het einde van mijn loopje al weer helemaal vervuld met blije gedachtes, als ik achter me iemand hoor lopen. Ik denk dat ik ingehaald ga worden door een andere loper, maar dat is niet zo. Zijn het dan mijn eigen voetstappen? Ik blijf toch echt wat achter me horen, maar wordt niet ingehaald. Vreemd! Op de rotonde zie ik dat het iemand is die op zijn gemakje achter me wandelt. Haalt me maar niet in denk ik, uit een stukje solidariteit. Ach ja, wat maakt het uit. Best knap eigenlijk, hardlopen in wandeltempo.

 

O what a beautiful morning, .....

 De nationale landschapsmarathon vandaag. Moest ik mijn zondagloopje maar verplaatsen naar de zaterdag. Ik ben nog maar amper begonnen of krijg al de opmerking dat ik een dag te vroeg ben. Meedoen is een beetje teveel van het goede voor mij. Maar ja, ik loop dan vandaag wel niet mee, maar ik ben er natuurlijk wel bij. Dat duurloopje van zaterdag was overigens geen succes. Meer gewandeld dan hardgelopen, want mijn benen werkten echt niet mee. Laten we het er maar op houden dat het deze keer dan was. Soms gaat het ook wel beter. Vorige week liep ik in een dan wel erg laag tempo, maar toch aan één stuk. De woensdagtraining daarvoor ging ook best en de zondag daarvoor was het weer waardeloos. Soms zit het mee en soms zit het tegen.

Vandaag was het een leuke dag. Daar zijn we wel vroeg mee begonnen trouwens, met deze dag. Want we moesten onze zoon om kwart over zes al wegbrengen naar school voor een reisje naar Londen. Tijd genoeg dus om een beetje te versieren, want de marathon komt langs ons huis. Wat doen er veel mensen mee! En wat ken ik er veel van….. We fietsen een stukje mee op de route, moedigen aan. Fietsen weer door om op tijd bij het 21,1 km. punt te staan. Daar heeft Jan zijn loopgedeelte erop zitten en wordt er gewisseld. Jan gaat verder op de fiets en zijn duopartner is nu aan de beurt om een halve te lopen. We fietsen naar de finish en hebben een heerlijk plekje op het terras van Gusto. Al vrij snel komen er wandelaars binnen die hun ronde er al op hebben zitten. En dan de eerste hardlopers. Naarmate er meer mensen binnenkomen neem ik de euforische roes die mensen om zich heen dragen als ze de finish passeren een beetje over. Jan en zijn loopmaat komen binnen en verder al die mensen die ik ken. Wat goed, wat super, wat knap gedaan.

Dan nog wat kletsen, ervaringen van verschillende mensen horen. Leuk en gezellig. En weer op de fiets naar huis. Jan heeft ondertussen de slingers al weggehaald. Ben toch wel een beetje moe, beetje sip misschien? Want ik had zo graag….. Maar ach, ik was vanochtend ook al zo vroeg wakker. Vanavond op tijd naar bed en morgen gaat het gewoon weer. Sportschool, uurtje XCO- walking en weer verder.