Ik zag haar al zitten, een vrouw in een
rolstoel. Kreeg toen al zo’n donkerblauw vermoeden dat ze aandacht zou willen
vragen voor MS. In het internetgedeelte van de uitzending krijgt ze inderdaad
een lintje uitgereikt. Donkerblauw. Ze heeft, zoals ook ik heel bevooroordeeld
al dacht, MS. Naast haar zitten twee
vrouwen die de ziekte ME hebben. Het kost hun veel moeite om uit te leggen dat
deze ziektes toch niet echt aan elkaar verwant zijn. Wordt snel op één hoop
gegooid. Ik denk dat de belangrijkste overeenkomst aan deze ziektes is dat het
geen van beide leuk is. En dat zowel bij ME als bij MS nog gezocht moet worden
naar de oorzaak.
Het voelt gek dat ik daar verderop aan
de andere kant van de zaal ook MS zit te hebben. O, zo dankbaar onzichtbaar. Niet
in een rolstoel godzijdank, maar met stappenteller op zak. Dat is weer wat
nieuws voor mij. Sinds deze week doe ik mee met Winterswijk Vitaal. Streven is
om elke dag minstens 10.000 stappen te zetten. En dat lukt tot nu toe. Leuk is het, stimuleert om af en toe een
extra wandelingetje te maken. Waarbij je dan soms onverwacht andere fanatieke
stappentellers tegenkomt. Lachen….
Ik denk dat ik me er langzamerhand bij
neer moet leggen dat het hardlopen niet meer op niveau komt. Niet zo dat ik er
dan maar mee moet stoppen, maar ik moet er wat anders bij gaan doen. Nou doe ik
al een tijdje aan fitness. Verder heb ik bedacht dat ik mijn looptrainingen
mooi aan kan vullen met mountainbiken. Zodat ik toch meer het gevoel krijg dat
er ook conditioneel wat meer gedaan wordt. Vorige week ben ik op de
mountainbike naar de Boekeldercross gegaan. Heb daar gekeken, de bekenden
aangemoedigd, even van de sfeer geproefd en toen weer naar huis gefietst. Op
die manier is het toch leuker om te kijken, zelf ook sportief bezig.
Zo’n show van gisteren zet je wel aan
het denken. Je kunt wel 100.000 dingen noemen die erger zijn dan de manier
waarop ik MS heb momenteel. Maar ja, er zijn ook veel dingen die leuker zijn. Toch
maar een lintje misschien?
Donkerblauw.
Met voetstapjes.