In training

Best wel dus. Weer goed aan het trainen. Vorige week heb ik vier keer hardgelopen en ook deze week heb ik er al drie looptrainingen opzitten. Verder ben ik zowel vorige week als deze week al een keertje naar de sportschool geweest. Wat erg leuk is dat ik nu ook naar de maandagavondtraining ga van AV-Archeus. Ik dacht altijd dat er alleen duurlooptraining werd gedaan op maandag. Er blijkt ook een groepje te zijn die op het veld blijft. En dan………kan ik ook gewoon meedoen. De duurloopjes blijven een probleem. Zelfs het pietepeuterige rondje van vier kilometer is niet in één keer te doen. Regelmatig zijn er wandelpauzes nodig en dan nog ga ik erg langzaam. Maar de intervaltrainingen gaan wat beter de laatste tijd. De rust tussendoor, de oefeningen en loopscholing lijken gunstig te zijn.

Vandaag een afspraak bij de revalidatiearts. Hoewel er niet echt daadwerkelijk iets gaat gebeuren is het toch fijn om even met haar te praten over mijn fysieke en mentale gesteldheid van de afgelopen tijd. Ook is het goed te weten dat er bij plotselinge achteruitgang, vragen en twijfels een extra aanspreekpunt is. Iemand die op dat moment met je mee denkt over mogelijke oplossingen en de weg weet naar andere hulpverleners. We maken een afspraak voor over een jaar en hopen dat het niet nodig zal zijn om eerder contact op te nemen.

Vanochtend bleven we tijdens de training ook op het veld. Er stond een coopertest gepland. Dat is niet echt mijn favoriete onderdeel. Ergens is daar  toch nog een beetje de nachtmerrie van coopertest in middelbare schooltijd blijven hangen. Daar waar je ongetraind en veel te hard van start ging. Waar er altijd wel een klasgenootje huilend stopte of flauw viel.

Nu is het vandaag niet de vraag of de conditie het toelaat om twaalf minuten hard te lopen, maar of de signalen om mijn benen genoeg op te tillen twaalf minuten lang voldoende doorkomen. Maar zowaar, het lukt. De gelopen afstand wordt genoteerd en in december gaan we weervoor de coopertest. Zegt niets over mijn conditie en ik weet eigenlijk niet of het verder zo fijn is om alles precies vast te leggen. Maar ach, wat maakt het ook uit. In december zien we wel weer verder. Zou mooi zijn als blijkt dat er wel wat trainbaar is.

Ik weet nog steeds niet waar precies het probleem ligt bij het slepende been. Ik voel dat gewoon niet. Ligt het probleem bij mijn heupen, knieën of bij de enkels? Op de sportschool dan maar veel kracht: legpress, rompstabiliteit en zo. Tijdens de looptrainingen aandacht voor loopscholing: knieheffen, hakken-billen……. O ja, trouwens ik kan over het algemeen weer heel goed op één been staan tijdens de warming-up. En daar heb je wat aan, haha!